Psalmaro 22

1 Al la ĥorestro. Por ario: Matenkrepuska Cervino. Psalmo de David. Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

Dāvida dziesma. Dziedātāju vadonim pēc: „rīta blāzmas stirna“. Mans Dievs! Mans Dievs! Kāpēc Tu mani esi atstājis? Tu esi tālu no manas palīdzības, no manas kaukšanas vārdiem.

2 Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

Mans Dievs, es saucu dienā, bet Tu man neatbildi, un nakti es arī klusu neciešu.

3 Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

Bet Tu esi svēts, dzīvodams starp Israēla slavas dziesmām.

4 Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

Uz Tevi mūsu tēvi cerējuši, tie ir cerējuši, un Tu tos esi izglābis.

5 Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

Uz Tevi tie saukuši un ir izpestīti, tie cerējuši uz Tevi un nav palikuši kaunā.

6 Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

Bet es esmu tārps un ne cilvēks, cilvēku apsmiekls un ļaužu nicināts.

7 Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

Visi, kas mani redz, mani apmēda, atplēš lūpas un krata galvu sacīdami:

8 Li apogis sin al la Eternulo: Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

Viņš to Tam Kungam sūdzējis; lai Tas viņu izrauj un viņu izglābj, ja Tam pie viņa ir labs prāts.

9 Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

Tomēr Tu tas esi, kas mani izvedis no mātes miesām; Tu man licis paļauties uz Tevi no mātes krūtīm.

10 Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

Uz Tevi es esmu mests no mātes klēpja, no mātes miesām Tu esi mans Dievs.

11 Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

Neesi tālu no manis, jo bailība ir tuvu, jo palīga nav.

12 Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.

Lieli vērši mani apstājuši, trekni buļļi ap mani apmetušies.

13 Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.

Tie atplēš savu rīkli pret mani kā lauva, plezdams un rūkdams.

14 Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

Es esmu izgāzts kā ūdens, visi mani kauli ir izlauzti, mana sirds ir manās miesās kā izkausēts vasks.

15 Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

Mans spēks ir izkaltis kā poda gabals, un mana mēle līp pie mana zoda, un Tu mani nolieci nāves pīšļos,

16 Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

Jo suņi mani apstājuši, un ļaundarītāju bars ap mani ir apmeties, tie manas rokas un manas kājas ir izurbuši.

17 Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

Es visus savus kaulus varu skaitīt, bet viņi skatās un lūko uz mani ar prieku.

18 Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

Tie dala manas drēbes savā starpā un met kauliņus par manu apģērbu.

19 Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

Bet Tu, ak Kungs, neesi tālu, mans stiprums, steidzies man palīgā.

20 Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

Izglāb manu dvēseli no zobena, manu vientuli no suņu varas.

21 Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

Izpestī mani no lauvas rīkles un paklausi mani no vēršu ragiem.

22 Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

Es sludināšu Tavu vārdu saviem brāļiem, es Tevi slavēšu draudzes vidū.

23 Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

Slavējiet To Kungu, jūs, kas Viņu bīstaties, viss Jēkaba dzimums lai Viņu godā, un bīstaties, viss Israēla dzimums.

24 Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

Jo Viņš nav nicinājis nedz apsmējis bēdīga bēdas, nedz no tā apslēpis Savu vaigu, un kad tas Viņu piesauca, tad Viņš paklausīja.

25 Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

No Tevis es dziedāšu tai lielā draudzē, es maksāšu savus solījumus to priekšā, kas Viņu bīstas.

26 La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

Tie bēdīgie ēdīs un būs paēduši, un kas To Kungu meklē, Viņu slavēs; jūsu sirds dzīvos mūžīgi.

27 Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

Visi zemes gali to pieminēs un atgriezīsies pie Tā Kunga, un visas pagānu tautas klanīsies Viņa priekšā.

28 Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

Jo Tam Kungam pieder tā valstība, un Viņš valda pār tām tautām.

29 Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

Visi treknie virs zemes ēdīs un pielūgs, visi, kas pīšļos guļ, klanīsies Viņa priekšā, arī tie, kas nevarēja uzturēt savu dzīvību.

30 Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

Viņam būs dzimums, kas Viņam kalpos, par To Kungu sludinās līdz radu radiem;

31 Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.

Nāks un sludinās Viņa taisnību tiem ļaudīm, kas vēl dzims, ka Viņš to ir darījis.