Psalmaro 2

1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

¿Para qué están en tumulto las naciones, Y los pueblos maquinan cosas vanas?

2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Los reyes de la tierra se levantarán, Y gobernantes conspirarán unidos Contra Yavé y contra su Ungido, y dicen:

3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

¡Rompamos sus ataduras Y quitemos de nosotros sus cuerdas!

4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

El que está sentado en los cielos se reirá. ʼAdonay se burlará de ellos.

5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Luego les hablará en su furor. Los conturbará en su ira.

6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

Yo mismo consagré a mi Rey sobre Sion, Mi Montaña Santa.

7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

Yo promulgaré el decreto. Yavé me dijo: Mi Hijo eres Tú, Yo te engendré hoy.

8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Pídeme y te daré los pueblos en posesión, Y como herencia tuya los confines de la tierra.

9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Los quebrantarás con vara de hierro. Los harás añicos como vasija de alfarero.

10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Ahora pues, oh reyes, actúen con sabiduría. Acepten amonestación, jueces de la tierra:

11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Sirvan a Yavé con temor Y regocíjense con temblor.

12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Besen los pies al Hijo No sea que se enoje y perezcan en el camino, Pues de repente arde su ira. Inmensamente felices son los que se refugian en Él.