Psalmaro 2

1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

¿Por qué traman rebelión las naciones? Los pueblos conspiran, pero sin ningún sentido.

2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Los reyes del mundo se preparan para el ataque, y los gobernantes se reúnen para conspirar contra el Señor y su ungido, diciendo:

3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

“Rompamos las cadenas y desechemos las cuerdas que nos atan”

4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Pero el que se sienta en el trono hasta se ríe. El Señor se ríe de ellos.

5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Con un trueno los espantará en medio de su furia, diciendo:

6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

“Yo soy quien puso a mi rey en Sión, mi monte sagrado”.

7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

“Yo proclamaré el decreto del Señor”, dice el rey. “Él me dijo: ‘Tú eres mi hijo. Hoy me he convertido en tu padre.

8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Si me lo pides, te daré las naciones como posesión. Toda la tierra será tuya.

9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Los quebrantarás con vara de hierro, y como vasija de barro los desmenuzarás’”.

10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Entonces, ustedes los reyes, ¡Actúen con sabiduría! ¡Estén advertidos, gobernantes de la tierra!

11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

¡Sirvan al Señor con reverencia, y alégrense con temblor!

12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Sométanse a su hijo para que no se enoje y mueran repentinamente. Su ira se inflama de repente, pero felices son los que acuden a él buscando protección.