Psalmaro 2

1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Вскую шаташася языцы, и людие поучишася тщетным?

2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Предсташа царие земстии, и князи собрашася вкупе на Господа и на Христа Его.

3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

Расторгнем узы их и отвержем от нас иго их.

4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Живый на небесех посмеется им, и Господь поругается им.

5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Тогда возглаголет к ним гневом Своим и яростию Своею смятет я:

6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

Аз же поставлен есмь Царь от Него над Сионом, горою святою Его,

7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

возвещаяй повеление Господне. Господь рече ко Мне: Сын Мой еси Ты, Аз днесь родих Тя:

8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

проси от Мене, и дам ти языки достояние Твое, и одержание Твое концы земли:

9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

упасеши я жезлом железным, яко сосуды скудельничи сокрушиши я.

10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

И ныне, царие, разумейте, накажитеся вси судящии земли.

11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Работайте Господеви со страхом, и радуйтеся Ему со трепетом.

12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Приимите наказание, да не когда прогневается Господь, и погибнете от пути праведнаго, егда возгорится вскоре ярость Его: блажени вси надеющиися Нань.