< Psalmaro 2 >

1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?
Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?
2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:
Os reis da terra se levantam, e os príncipes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:
3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!
Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.
4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.
Aquele que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará deles.
5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:
Então lhes falará na sua ira, e no seu furor os turbará.
6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.
Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu santo monte de Sião.
7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.
Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.
8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.
Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.
9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.
Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.
10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!
Agora pois, ó reis, sede prudentes; deixai-vos instruir, juízes da terra.
11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.
Servi ao Senhor com temor, e alegrai-vos com tremor.
12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.
Beijai ao Filho, para que se não ire, e pereçais no caminho, quando em breve se acender a sua ira: bem-aventurados todos aqueles que nele confiam.

< Psalmaro 2 >