Psalmaro 2

1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Warum sind die Heiden so wild erregt? / Warum sinnen die Völker, was nichtig ist?

2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Der Erde Könige lehnen sich auf, / Und die Würdenträger beraten sich / Wider Jahwe und seinen Gesalbten:

3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

"Auf, laßt uns sprengen ihre Bande / Und von uns werfen ihre Seile!"

4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Der in den Himmeln thronet, lacht, / Adonái spottet ihrer.

5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Dann aber redet er sie an im Zorn / Und wird sie schrecken in seinem Grimm:

6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

"Ich habe meinen König eingesetzt / auf Zion, meinem heilgen Berg!"

7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

"Ich will verkünden Jahwes Spruch: / Er hat mir gesagt: 'Mein Sohn bist du, / Ich habe dich heute gezeugt!

8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Fordre von mir, so geb ich dir Völker zum Erbe / Und die Enden der Erde zum Eigentum.

9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Du sollst sie zerschmettern mit eisernem Stab, / Wie Töpfergeschirr sie zerschlagen!'"

10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Nun denn, ihr Könige, seid verständig! / Lasset euch warnen, ihr Richter auf Erden!

11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Dienet Jahwe mit Ehrfurcht / Und jubelt ihm zu mit Zittern!

12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Küsset den Sohn, damit er nicht zürne / Und ihr umkommet auf euerm Weg! / Denn bald wird sein Zorn entbrennen. / Heil allen, die bei ihm Zuflucht suchen!