Psalmaro 2

1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Why do the heathen rage, And the nations meditate a vain thing?

2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Why do the kings of the earth rise up, And the princes combine together, Against Jehovah, and against his anointed king?

3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

“Let us break their bonds asunder; Let us cast away from us their fetters!”

4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

He that sitteth in heaven will laugh; The Lord will have them in derision.

5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Then shall he speak to them in his wrath, And confound them in his hot displeasure.

6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

“I myself have anointed my king, Upon Zion, my holy hill!”

7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

I will declare the decree of Jehovah: He hath said to me, “Thou art my son; This day I have begotten thee.

8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Ask of me, and I will give thee the nations for thine inheritance, And the ends of the earth for thy possession.

9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Thou shalt break them with a rod of iron; Thou shalt dash them in pieces like a potter's vessel.”

10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Be wise, therefore, O ye kings! Be admonished, ye rulers of the earth!

11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Be subject to Jehovah with awe, And fear with trembling!

12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Kiss the son, lest He be angry, and ye perish in your way; For soon shall his wrath be kindled. Happy are all they who seek refuge in him.