Psalmaro 2

1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!