Psalmaro 18
1 Al la ĥorestro. De la sklavo de la Eternulo, David, kiu eldiris al la Eternulo la vortojn de ĉi tiu kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de ĉiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul. Kaj li diris: Mi varmege Vin amas, ho Eternulo, mia forteco!
Til Sangmesteren. Af HERRENS Tjener David, som sang HERREN denne Sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans Fjenders og af Sauls Haand.
2 La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto, Mia Dio, mia forta Roko, kiun mi fidas, Mia ŝildo kaj la korno de mia savo, mia rifuĝejo.
Han sang: HERRE, jeg har dig hjerteligt kær, min Styrke!
3 Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj.
HERRE, min Klippe, min Borg, min Befrier, min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn!
4 Ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Kaj torentoj pereigaj min teruris;
Jeg paakalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.
Dødens Reb omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig, (Sheol h7585)
6 En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi kriis; El Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio al Li atingis Liajn orelojn.
Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;
7 Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la montoj ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris.
i min Vaande paakaldte jeg HERREN og raabte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Raab fandt ind til hans Ører!
8 Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi.
Da rystede Jorden og skjalv, Bjergenes Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.
9 Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren; Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.
Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.
10 Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento.
Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;
11 El la mallumo Li faris al Si kovron, Tendon Li faris ĉirkaŭ Si el la mallumo de la akvo, densaj nuboj.
baaret af Keruber fløj han, svæved paa Vindens Vinger;
12 De la brilo antaŭ Li, tra Liaj densaj nuboj, Flugis hajlo kaj brulantaj karboj.
han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.
13 Kaj la Eternulo ektondris en la ĉielo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon; Hajlon kaj brulantajn karbojn.
Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder gennem hans Skyer.
14 Li ĵetis Siajn sagojn, kaj dispelis ilin; Ĵetis multajn fulmojn, kaj konfuzis ilin.
HERREN tordned fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst, Hagl og Ildgløder.
15 Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la akvoj, Kaj nudiĝis la fundamentoj de la universo, De Via minaca voĉo, ho Eternulo, De la kolera spirado de Via nazo.
Han udslynged Pile, adsplittede dem, Lyn i Mængde og skræmmede dem.
16 Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;
Vandenes Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, HERRE, for din Vredes Pust.
17 Li savas min de mia potenca malamiko, Kaj de miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi.
Han udrakte Haanden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,
18 Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno.
frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.
19 Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi.
Paa min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig til Værn.
20 La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.
Han førte mig ud i aabent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.
21 Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio.
HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;
22 Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.
thi jeg holdt mig til HERRENS Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud;
23 Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.
hans Bud stod mig alle for Øje, hans Lov skød jeg ikke fra mig.
24 Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ la pureco de miaj manoj antaŭ Liaj okuloj.
Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.
25 Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia,
HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som stod ham for Øje!
26 Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco.
Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,
27 Ĉar humilan popolon Vi helpas, Sed altajn okulojn Vi malaltigas.
du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.
28 Ĉar Vi lumigas mian lumilon; La Eternulo, mia Dio, lumigas mian mallumon.
De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!
29 Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron, Kaj kun mia Dio mi transsaltas muron.
Ja, min Lampe lader du lyse, HERRE, min Gud opklarer mit Mørke.
30 La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas.
Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.
31 Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?
Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENS Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.
32 Tiu Dio, kiu ĉirkaŭzonas min per forto Kaj perfektigas mian vojon;
Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,
33 Kiu similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj;
den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,
34 Kiu instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon.
gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste paa Højene,
35 Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via dekstra mano subtenas min, Kaj Via favoro min grandigas.
oplærte min Haand til Krig, saa mine Arme spændte Kobberbuen!
36 Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj.
Du gav mig din Frelses Skjold, din højre støttede mig, din Nedladelse gjorde mig stor;
37 Mi persekutas miajn malamikojn, kaj mi atingas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas.
du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.
38 Mi ilin frakasas, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn.
Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,
39 Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min.
slog dem ned, saa de ej kunde rejse sig, men laa faldne under min Fod.
40 Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.
Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;
41 Ili krias, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.
du slog mine Fjender paa Flugt, mine Avindsmænd rydded jeg af Vejen.
42 Mi disflugigas ilin, kiel polvon laŭ la vento; Kiel stratan koton mi ilin forĵetas.
De raabte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.
43 Vi savas min de popola tumulto; Vi faras min ĉefo de la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.
Jeg knuste dem som Støv for Vinden, fejed dem bort som Gadeskarn.
44 Per atentaj oreloj ili obeas min; Aligentuloj respektegas min.
Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;
45 Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj.
hører de om mig, lyder de mig, Udlandets Sønner kryber for mig;
46 Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Kaj alte glorata estu la Dio de mia savo:
Udlandets Sønner vansmægter, slæber sig frem af deres Skjul.
47 Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn,
HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,
48 Kiu savas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.
den Gud, som giver mig Hævn, tvinger Folkeslag under min Fod
49 Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.
og frier mig fra mine vrede Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.
50 Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.
HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn, du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed, David og hans Æt evindelig.
