Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Hvalite Gospoda; ker dobro je prepevati Bogu našemu; ker prijetno, spodobno je hvaljenje.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
Zidar Jeruzalema Gospod, Izraelce zbira razkropljene.
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
On ozdravlja potrte v srci in obvezuje v njih bolečinah.
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
Prešteva zvezd število, kliče jih, kolikor jih je, po imenih.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Velik je Gospod, Bog naš, in mnoga moč njegova, razumnost njegova brezmerna.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
Krotke podpira Gospod, hudobne potiska noter do tal.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Pojte hvalne pesmi Gospodu, na strune prepevajte našemu Bogu.
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
On zagrinja z gostimi oblaki nebesa; dež napravlja zemlji, daje, da seno rodevajo gore.
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
Živež svoj daje živini, mladim krokarjem, ki čivkajo.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Moči konjeve se ne veseli, stegna odličnega moža mu niso po volji;
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
Po volji so Gospodu boječi se njega, kateri imajo nado v milosti njegovi.
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
S hvalo slávi Jeruzalem Gospoda, hvali Boga svojega, o Sijon.
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Ker zapahe tvojih vrát utrjuje, sinove tvoje blagoslavlja sredi tebe.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
Mir daje pokrajinam tvojim, z mozgom pšenice te siti.
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
Ko pošlje govor svoj na zemljo, urno izteče beseda njegova.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Sneg daje kakor volno, slano razsiplje kakor pepél.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Led svoj meče dol, kakor koščke; pred mrazom njegovim kdo prebije?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Besedo svojo pošlje in jih raztaja; kakor hitro pihne veter svoj, iztekó vodé.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
Besede svoje naznanja Jakobu; postave svoje in pravice svoje Izraelu.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Ni storil tako nobenemu narodu; zatorej ne poznajo tistih pravic. Aleluja.
