Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Hvalite Gospoda, jer je slatko pjevati Boga našega, jer blagome prilikuje hvala.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
Gospod zida Jerusalim, sabira rasijane sinove Izrailjeve;
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
Iscjeljuje one koji su skrušena srca, i lijeèi tuge njihove;
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
Izbraja mnoštvo zvijezda, i sve ih zove imenom.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Velik je Gospod naš i velika je krjepost njegova, i razumu njegovu nema mjere.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
Prihvata smjerne Gospod, a bezbožne ponižava do zemlje.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Redom pjevajte Gospodu hvalu, udarajte Bogu našemu u gusle.
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
On zastire nebo oblacima, sprema zemlji dažd, èini te raste na gorama trava;
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
Daje stoci piæu njezinu, i vraniæima, koji vièu k njemu.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Ne mari za silu konjsku, niti su mu mili kraci èovjeèiji.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
Mili su Gospodu oni koji ga se boje, koji se uzdaju u milost njegovu.
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
Slavi, Jerusalime, Gospoda; hvali Boga svojega, Sione!
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Jer on utvrðuje prijevornice vrata tvojih, blagosilja sinove tvoje u tebi.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
Ograðuje meðe tvoje mirom, nasiæava te jedre pšenice.
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
Šalje govor svoj na zemlju, brzo teèe rijeè njegova.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Daje snijeg kao vunu, sipa inje kao pepeo.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Baca grad svoj kao zalogaje, pred mrazom njegovijem ko æe ostati?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Pošlje rijeè svoju, i sve se raskravi; dune duhom svojim, i poteku vode.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
On je javio rijeè svoju Jakovu, naredbe i sudove svoje Izrailju.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Ovo nije uèinio nijednome drugom narodu, i sudova njegovijeh oni ne znaju. Aliluja!
