< Psalmaro 147 >

1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
[Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.

< Psalmaro 147 >