Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Alleluja. [Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.]
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
Alleluja. [Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.]
