Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Hallelúja! Mert jó zengeni Istenünknek, mert kellemes, illendő a dicséret.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
Fölépíti Jeruzsálemet az Örökkévaló, Izraél eltaszítottjait egybegyűjti.
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
Ő, ki meggyógyítja a megtört szivüeket és bekötözi fájdalmaikat;
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
számát olvassa meg a csillagoknak, mindnyájukat néven szólítja.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Nagy az urunk és sok erejű, értelmének nincsen száma.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
Föntartja az alázatosakat az Örökkévaló, földig alázza le a gonoszokat.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Énekeljetek az Örökkévalónak hálaszóval, zengjetek Istenünknek hárfával!
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
A ki felhőkkel borítja az eget, ki esőt készít a földnek, ki füvet sarjaszt a hegyeken;
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
megadja kenyerét a baromnak, a hollófiaknak, a melyek felkiáltanak.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Nem a lónak erejében telik kivánsága, nem a férfi czombjaiban telik kedve.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
Kedveli az Örökkévaló azokat, kik őt félik, azokat, kik várakoznak kegyelmére.
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
Dicsőitsd, Jeruzsálem, az Örökkévalót, dicsérd Istenedet, oh Czión!
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Mert megerősítette kapuid reteszeit, megáldotta gyermekeidet tebenned.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
Ő, ki békét teszen határodul, búzának javával jóllakat téged;
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
ki szavát a földre küldi, hamarosan szalad az igéje;
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
ki havat ad, akár a gyapju, deret szór, akár a hamu,
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
dobja jegét, akár kenyérdarabok, fagya előtt ki állhat meg?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Küldi igéjét s elolvasztja azokat, fuvatja szelét: folynak a vizek,
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
Tudtára adja igéjét Jákóbnak, törvényeit és rendeleteit Izraélnek.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Nem tett úgy egy nem yetnek sem, és rendeleteit – nem ismerik azokat. Hallelúja!
