Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Louwe SENYÈ a! Paske li bon pou chante lwanj a Bondye nou an. Paske se agreyab epi lwanj Li se dous.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
SENYÈ a ap ranfòse Jérusalem. Li ranmase egzile Israël yo.
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
Li geri (sila) ak kè kase yo e mete pansman sou blesi yo.
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
Li konte fòs kantite zetwal yo. Li bay non a yo tout.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Gran se SENYÈ nou an e Li ranpli ak fòs. Bon konprann Li an san limit nèt.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
SENYÈ a bay soutyen a aflije yo. Li fè mechan yo bese desann jis rive atè.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Chante a SENYÈ a ak remèsiman. Chante lwanj a Bondye nou an sou gita,
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
ki kouvri syèl la ak nwaj yo, ki founi lapli pou tè a, ki fè zèb yo grandi sou mòn yo.
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
Li bay bèt la manje li, ak jenn kòbo k ap kriye yo.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Li pa pran plezi nan fòs cheval la. Li pa pran plezi nan janm a moun.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
SENYÈ a bay favè a (sila) ki krent Li yo, (sila) ki tann lanmou dous Li yo.
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
Louwe SENYÈ a, O Jérusalem! Louwe Bondye ou a, O Sion!
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Paske Li te fòtifye ba fè nan pòtay ou yo; Li te beni fis ou yo anndan w.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
Li fè lapè anndan lizyè ou yo. Li satisfè ou ak meyè kalite ble.
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
Li voye lòd Li sou latè. Pawòl Li kouri byen vit.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Li bay lanèj kon lenn. Li gaye lawouze glase kon sann.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Li jete voye glas Li kon ti mòso. Se kilès ki kab kanpe devan fredi Li a?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Li voye pawòl Li pou fonn yo. Li fè van Li soufle e dlo yo koule.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
Li deklare pawòl Li yo a Jacob, règleman Li yo ak òdonans Li yo a Israël.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Li pa t aji konsa avèk okenn lòt nasyon. Selon òdonans Li yo, yo pa konnen yo. Louwe SENYÈ a!
