Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!
