Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!
