Psalmaro 147
1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
Angraeng to saphaw oh; aicae Sithaw khaeah saphawhaih laasak hae hoih; anih saphawhaih loe hoih, anghoe han oh.
2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
Angraeng mah Jerusalem to sak moe, anghmaa Israel caanawk to tacuu let.
3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
Poek amro kaminawk to ngantuisak moe, nihcae ih ahmaa to a zaeng pae.
4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
Cakaehnawk to a kroek moe, ahmin hoiah kawk boih.
5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
Angraeng loe lensawk, thacak parai; anih ih panoekhaih loe boeng thai ai.
6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
Kami tlim ah khosah kaminawk loe Angraeng mah tapom tahang; kasae kaminawk loe long ah a vah.
7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
Kawnhaih lok thuihaih hoiah Angraeng khaeah laa to sah oh; katoeng kruekhaih hoiah aicae ih Sithaw khaeah saphawhaih laa to sah oh,
8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
Anih mah ni van to tamai hoiah khuk; long ah kho angzosak moe, maenawk nuiah phroh to amprawksak.
9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
Taw ih moinawk hoi kahang thaih pangaah caanawk to buh a paek.
10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
Anih loe hrang thacakhaih to oep ai moe, kami ih khoknawk nuiah doeh anghoehaih tawn ni.
11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
Angraeng loe anih zithaih tawn kami hoi a palungnathaih oep kaminawk nuiah ni anghoe.
12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
Aw Jerusalem, Angraeng to pakoeh ah; Aw Zion, na Sithaw to pakoeh ah.
13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
Anih mah na khongkha takraenghaih thing to thacaksak moe, nangmah thungah na caanawk tahamhoihaih to ang paek.
14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
Na prae angzithaih ramri ah angdaehhaih to a sak moe, nang to caak kahoih koek buh hoiah zok amhahsak.
15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
A lokpaekhaih to long nuiah patoeh naah, a lok loe karangah cawnh.
16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
Anih mah long ah dantui to tuumui baktiah kraksak moe, dantui kamkhawk doeh maiphu baktiah a haeh.
17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
Qaetui to thlung caret baktiah a haeh; a haeh ih kamding qaetui thungah mi maw angdoe thai tih?
18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
A lok to patoeh moe, tui amkawsak; takhi a songsak pongah, tui to longh.
19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
A lok to Jakob khaeah patoeh moe, anih mah patuk ih loknawk hoi anih ih lokcaekhaihnawk to Israel khaeah amtuengsak.
20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
Prae kalah kaminawk hanah loe to tiah sah pae ai; toe a lokcaekhaihnawk to nihcae mah panoek o ai. Angraeng to saphaw oh.
