Psalmaro 139
1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.
Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me:
2 Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.
tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
3 Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.
Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
4 Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.
Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea.
5 De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.
Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.
Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
7 Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Si ascendero in caelum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
10 Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.
Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
11 Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:
Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.
Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius.
13 Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.
Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae.
14 Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.
Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis.
15 Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae.
16 Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
18 Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!
Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
20 Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.
Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas.
21 Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.
Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
22 Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.
Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
23 Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.
Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.
Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna.
