Psalmaro 136
1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona, Ĉar eterna estas Lia boneco.
Slavite Gospoda, ker dober je, ker vekomaj je milost njegova.
2 Gloru la Dion de la dioj, Ĉar eterna estas Lia boneco.
Slavite bogov Boga, ker vekomaj je milost njegova.
3 Gloru la Sinjoron de la sinjoroj, Ĉar eterna estas Lia boneco.
Slavite gospodov Gospoda, ker vekomaj je milost njegova.
4 La sola faranto de grandaj mirakloj, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Njega, ki dela čudovita dela, velika sam, ker vekomaj je milost njegova.
5 Kiu saĝege kreis la ĉielon, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri je naredil z umnostjo nebesa; ker vekomaj je milost njegova.
6 Kiu etendis la teron super la akvo, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri razpenja zemljo nad vodami, ker vekomaj je milost njegova.
7 Kiu kreis grandajn lumojn, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri je naredil luči veliko, ker vekomaj je milost njegova.
8 La sunon, por regi en la tago, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Solnce, da gospoduje podnevi, ker vekomaj je milost njegova.
9 La lunon kaj la stelojn, por regi en la nokto, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Mesec sè zvezdami, da gospodujejo ponoči, ker vekomaj je milost njegova.
10 Kiu batis Egiptujon en ĝiaj unuenaskitoj, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri je udaril Egipčane v njih prvorojenih, ker vekomaj je milost njegova.
11 Kaj elkondukis el ĝia mezo Izraelon, Ĉar eterna estas Lia boneco;
In izpeljal je Izraela iz med njih, ker vekomaj je milost njegova;
12 Per forta mano kaj etendita brako, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Z močno pestjo in z iztegneno roko, ker vekomaj je milost njegova.
13 Kiu fendis la Ruĝan Maron en du partojn, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri je razdelil morje trstovito na kose, ker vekomaj je milost njegova;
14 Kaj trairigis Izraelon tra ĝi, Ĉar eterna estas Lia boneco;
In peljal Izraela po sredi njegovi, ker vekomaj je milost njegova.
15 Kaj enĵetis Faraonon kaj lian militistaron en la Ruĝan Maron, Ĉar eterna estas Lia boneco;
In podrl je Faraona in krdela njegova v morje trstovito, ker vekomaj je milost njegova.
16 Kiu kondukis Sian popolon tra la dezerto, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri je peljal ljudstvo svoje skozi puščavo, ker vekomaj je milost njegova.
17 Kiu batis grandajn reĝojn, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri je udaril kralje velike, ker vekomaj je milost njegova.
18 Kaj mortigis reĝojn potencajn, Ĉar eterna estas Lia boneco;
In pobil je kralje veličastne, ker vekomaj je milost njegova:
19 Siĥonon, reĝon de la Amoridoj, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Sihona, kralja Amorejskega, ker vekomaj je milost njegova;
20 Kaj Ogon, reĝon de Baŝan, Ĉar eterna estas Lia boneco;
In Oga, kralja Basanskega, ker vekomaj je milost njegova.
21 Kaj donis ilian landon kiel heredon, Ĉar eterna estas Lia boneco;
In dal je njih deželo v posest, ker vekomaj je milost njegova;
22 Heredon al Lia sklavo Izrael, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Posest Izraelu, svojemu hlapcu, ker vekomaj je milost njegova.
23 Kiu rememoris nin, kiam ni estis humiligitaj, Ĉar eterna estas Lia boneco;
Kateri v ponižanji našem spominja se nas, ker vekomaj je milost njegova.
24 Kaj liberigis nin de niaj premantoj, Ĉar eterna estas Lia boneco;
In otima nas sovražnikov naših, ker vekomaj je milost njegova.
25 Kiu donas panon al ĉiu karno, Ĉar eterna estas Lia boneco.
Ki daje hrane vsemu mesu, ker vekomaj je milost njegova.
26 Gloru la Dion de la ĉielo, Ĉar eterna estas Lia boneco.
Slavite Boga mogočnega nebes, ker vekomaj je milost njegova.
