Psalmaro 132

1 Kanto de suprenirado. Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,

2 Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:

3 Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

„Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;

4 Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,

5 Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.‟

6 Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.

7 Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.

8 Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.

9 Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.

10 Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!

11 La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.‟

12 Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.

13 Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:

14 Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

„Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.

15 Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.

16 Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.

17 Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.

18 Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.

Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.