Psalmaro 130

1 Kanto de suprenirado. El profundo mi vokas Vin, ho Eternulo.

Pesem preizvrstna. Iz globočin sem te klical, Gospod:

2 Mia Sinjoro, aŭskultu mian voĉon; Viaj oreloj atentu la voĉon de mia petego.

Gospod, poslušaj glas moj; ušesa tvoja naj pazijo na prošinj mojih glas.

3 Se vi, ho Eternulo, kalkulus la pekojn, Kiu povus stari, ho mia Sinjoro?

Ako bodeš na krivice gledal, Gospod, kdo bi mogel obstati?

4 Sed Vi estas pardonema, Por ke Vi estu respektata.

Ker pri tebi je odpuščenje, da te česté v svetem strahu.

5 Mi esperis al la Eternulo, esperis mia animo, Kaj Lian vorton mi fidis.

Čakal sem Gospoda, čakala je duša moja; tudi v besedi njegovi imam nado.

6 Mia animo atendas mian Sinjoron pli, Ol la gardantoj atendas la matenon, La gardantoj la matenon.

Srce moje hrepeni po Gospodu, bolj ko straže po jutru, ki čujejo noter do jutra.

7 Izrael fidu la Eternulon; Ĉar ĉe la Eternulo estas favorkoreco Kaj ĉe Li estas granda liberigo.

Nado imej Izrael v Gospodu, ker pri Gospodu je milost, in pri njem največ rešenja.

8 Kaj Li liberigos Izraelon De ĉiuj liaj pekoj.

In on bode rešil Izrael vseh krivic njegovih.