Psalmaro 130

1 Kanto de suprenirado. El profundo mi vokas Vin, ho Eternulo.

Ein song til høgtidsferderne. Or djupet ropar eg på deg, Herre!

2 Mia Sinjoro, aŭskultu mian voĉon; Viaj oreloj atentu la voĉon de mia petego.

Herre, høyr på mi røyst, lat dine øyro merka mi bønerøyst!

3 Se vi, ho Eternulo, kalkulus la pekojn, Kiu povus stari, ho mia Sinjoro?

Dersom du, Herre, vil gøyma på misgjerningar, Herre, kven kann då standa?

4 Sed Vi estas pardonema, Por ke Vi estu respektata.

For hjå deg er forlatingi, at dei skal ottast deg.

5 Mi esperis al la Eternulo, esperis mia animo, Kaj Lian vorton mi fidis.

Eg vonar på Herren, mi sjæl vonar, og eg ventar på hans ord.

6 Mia animo atendas mian Sinjoron pli, Ol la gardantoj atendas la matenon, La gardantoj la matenon.

Mi sjæl ventar på Herren meir enn vaktmenner på morgonen, vaktmenner på morgonen.

7 Izrael fidu la Eternulon; Ĉar ĉe la Eternulo estas favorkoreco Kaj ĉe Li estas granda liberigo.

Venta, Israel, på Herren! for hjå Herren er nåden, og stor utløysing er hjå honom.

8 Kaj Li liberigos Izraelon De ĉiuj liaj pekoj.

Og han skal løysa Israel frå alle deira misgjerningar.