Psalmaro 130

1 Kanto de suprenirado. El profundo mi vokas Vin, ho Eternulo.

Canticum graduum. De profundis clamavi ad te, Domine;

2 Mia Sinjoro, aŭskultu mian voĉon; Viaj oreloj atentu la voĉon de mia petego.

Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ.

3 Se vi, ho Eternulo, kalkulus la pekojn, Kiu povus stari, ho mia Sinjoro?

Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?

4 Sed Vi estas pardonema, Por ke Vi estu respektata.

Quia apud te propitiatio est; et propter legem tuam sustinui te, Domine. Sustinuit anima mea in verbo ejus:

5 Mi esperis al la Eternulo, esperis mia animo, Kaj Lian vorton mi fidis.

speravit anima mea in Domino.

6 Mia animo atendas mian Sinjoron pli, Ol la gardantoj atendas la matenon, La gardantoj la matenon.

A custodia matutina usque ad noctem, speret Israël in Domino.

7 Izrael fidu la Eternulon; Ĉar ĉe la Eternulo estas favorkoreco Kaj ĉe Li estas granda liberigo.

Quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio.

8 Kaj Li liberigos Izraelon De ĉiuj liaj pekoj.

Et ipse redimet Israël ex omnibus iniquitatibus ejus.