Psalmaro 130

1 Kanto de suprenirado. El profundo mi vokas Vin, ho Eternulo.

Kasang laa. Aw Angraeng, kathuk ahmuen hoiah nang khaeah ka hangh.

2 Mia Sinjoro, aŭskultu mian voĉon; Viaj oreloj atentu la voĉon de mia petego.

Aw Angraeng, ka lok hae tahngai ah; tahmen kang hnikhaih lok bangah na naa to patueng ah.

3 Se vi, ho Eternulo, kalkulus la pekojn, Kiu povus stari, ho mia Sinjoro?

Angraeng, nang, zaehaihnawk to na pakuem soe nahaeloe, Aw Angraeng angdoe thai koi mi maw om tih?

4 Sed Vi estas pardonema, Por ke Vi estu respektata.

Toe nang to zit thai hanah, kaicae hae nang tahmen boeh.

5 Mi esperis al la Eternulo, esperis mia animo, Kaj Lian vorton mi fidis.

Kai loe Angraeng ni ka zing, ka hinghaih mah anih to zing, a lok ah oephaih to ka suek.

6 Mia animo atendas mian Sinjoron pli, Ol la gardantoj atendas la matenon, La gardantoj la matenon.

Khodai zing kaminawk, khodai zing kaminawk pong kamthlai ah, ka hinghaih mah Angraeng to zing.

7 Izrael fidu la Eternulon; Ĉar ĉe la Eternulo estas favorkoreco Kaj ĉe Li estas granda liberigo.

Angraeng ah palungnathaih hoi pop parai pahlonghaih oh pongah, Israel mah a oephaih to Angraeng ah suem nasoe.

8 Kaj Li liberigos Izraelon De ĉiuj liaj pekoj.

Anih mah Israel to zaehaihnawk boih thung hoiah akrang tih.