Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Hac ilahisi Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar; Şimdi söylesin İsrail:

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

“Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar, Ama yenemediler beni.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Çiftçiler saban sürdüler sırtımda, Upuzun iz bıraktılar.”

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Ama RAB adildir, Kesti kötülerin bağlarını.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Siyon'dan nefret eden herkes Utanç içinde geri çekilsin.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Damlardaki ota, Büyümeden kuruyan ota dönsünler.

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Orakçı avucunu, Demetçi kucağını dolduramaz onunla.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Yoldan geçenler de, “RAB sizi kutsasın, RAB'bin adıyla sizi kutsarız” demezler.