Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Rwiyo rworwendo. Vakandidzvinyirira zvikuru kubva pauduku hwangu, Israeri ngaati,

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

“Vakandidzvinyirira zvikuru kubva pauduku hwangu, asi havana kundikunda.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Varimi vakarima musana wangu vakaita miforo yavo mirefu.”

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Asi Jehovha akarurama, akandisunungura pamabote avakaipa.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Vose vanovenga Zioni ngavadzorerwe shure nenyadzi.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Ngavaite souswa pamusoro pedenga remba, hunooma husati hwakura;

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

mukohwi haangazadzi maoko ake nahwo, uye anounganidza haangazadzi maoko ake.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Vanopfuura nepo ngavarege kuti, “Maropafadzo aJehovha ngaave pamusoro pako; tinokuropafadza muzita raJehovha.”