Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Pieśń stopni. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

[Ale] PAN jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo PANA [albo]: Błogosławimy wam w imię PANA.