Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Fihirana fiakarana.

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Mafy no nampahoriany ahy hatry ny fony aho mbola tanora; Nefa tsy naharesy ahy izy.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Ny mpiasa dia niasa ny lamosiko; Efa nanalava ny vavasany izy.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Marina Jehovah: Efa nanapaka ny famatorana nataon’ ny ratsy fanahy Izy.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Aoka ho menatra sy hiamboho Izay rehetra mandrafy an’ i Ziona

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Ka ho tahaka ny ahitra eo an-tampon-trano. Izay malazo, na dia tsy misy manongotra azy aza;

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Tsy misy mpijinja mameno tanana Na mpamehy amboara mameno tratra amin’ izany;

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Ka dia tsy hisy mpandalo hanao hoe: Hotahin’ i Jehovah anie ianareo; Eny, ny anaran’ i Jehovah no itsofanay rano anareo.