Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Canticum graduum. Sæpe expugnaverunt me a iuventute mea, dicat nunc Israel.

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Sæpe expugnaverunt me a iuventute mea: etenim non potuerunt mihi.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores: prolongaverunt iniquitatem suam.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Dominus iustus concidit cervices peccatorum:

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

confundantur et convertantur retrorsum omnes, qui oderunt Sion.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Fiant sicut fœnum tectorum: quod priusquam evellatur, exaruit:

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

De quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Et non dixerunt qui præteribant: Benedictio Domini super vos: benediximus vobis in nomine Domini.