Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Cantico di Maalot OR dica Israele: Mi hanno molte volte assalito dalla mia fanciullezza;

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Mi hanno spesse volte assalito dalla mia fanciullezza; [E pure] ancora non hanno potuto vincermi.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Degli aratori hanno arato sopra il mio dosso; [V]'hanno tirati i lor solchi.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Il Signore [è] giusto; Egli ha tagliate le funi degli empi.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Tutti quelli che odiano Sion Sieno confusi, e voltin le spalle.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Sieno come l'erba de' tetti, Che si secca avanti che sia tratta;

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Della quale il mietitore non empie la sua mano, Nè il suo grembo colui che lega le manelle;

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

[Per la quale] eziandio i passanti non dicono: La benedizione del Signore [sia] sopra voi; Noi vi benediciamo nel Nome del Signore.