Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, - lo dica Israele - Canto delle ascensioni.

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, ma non hanno prevalso.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Sul mio dorso hanno arato gli aratori, hanno fatto lunghi solchi.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Il Signore è giusto: ha spezzato il giogo degli empi.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Siano confusi e volgano le spalle quanti odiano Sion.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Siano come l'erba dei tetti: prima che sia strappata, dissecca;

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

non se ne riempie la mano il mietitore, né il grembo chi raccoglie covoni.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

I passanti non possono dire: «La benedizione del Signore sia su di voi, vi benediciamo nel nome del Signore».