Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Ein Stufenlied. - Sie haben mich schon oft von Jugend an bedrängt." So spreche Israel!

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

"Schon oft von Jugend an bedrängt, jedoch nicht überwältigt.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Mit meinem Rücken pflügten sie und dehnten ihre Ackerfelder in die Weite.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Der Herr jedoch, gerecht, zerhaut der Frevler Stränge."

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

In Schande sollen weichen all die Hasser Sions.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Sie seien wie das Gras auf Dächern, das vor dem Blühen schon verdorrt!

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Der Schnitter füllt nicht seine Hand damit, nicht seinen Schoß der Garbenbinder.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Und keiner der Vorübergehenden ruft: "Des Herren Segen über euch! Wir grüßen euch im Namen des Herrn."