Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Cantique des degrés. Ils m’ont assez opprimé dès ma jeunesse, Qu’Israël le dise!

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Ils m’ont assez opprimé dès ma jeunesse, Mais ils ne m’ont pas vaincu.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Des laboureurs ont labouré mon dos, Ils y ont tracé de longs sillons.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

L’Éternel est juste: Il a coupé les cordes des méchants.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Qu’ils soient confondus et qu’ils reculent, Tous ceux qui haïssent Sion!

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Qu’ils soient comme l’herbe des toits, Qui sèche avant qu’on l’arrache!

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Le moissonneur n’en remplit point sa main, Celui qui lie les gerbes n’en charge point son bras,

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Et les passants ne disent point: Que la bénédiction de l’Éternel soit sur vous! Nous vous bénissons au nom de l’Éternel!