Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

En Jérusalem. Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse; que maintenant Israël dise:

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse, et ils n'ont rien pu sur moi.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Les pécheurs ont frappé sur mon dos; ils ont prolongé leur iniquité.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Le Seigneur en sa justice a brisé le cou des pécheurs.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Qu'ils soient confondus et mis en fuite, tous ceux qui haïssent Sion.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Qu'ils deviennent comme l'herbe des toits, qui sèche avant d'être arrachée,

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Et qui ne remplit ni la main du faucheur ni le sein du botteleur.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Sur eux les passants n'ont point dit: Que la bénédiction du Seigneur soit avec tous; nous vous bénissons au nom du Seigneur.