Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Cantique des degrés. Ils m’ont souvent opprimé dès ma jeunesse, – qu’Israël le dise, –

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Ils m’ont souvent opprimé dès ma jeunesse; cependant ils n’ont pas prévalu sur moi.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Des laboureurs ont labouré mon dos, ils y ont tracé leurs longs sillons.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

L’Éternel est juste; il a coupé les cordes des méchants.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Qu’ils soient couverts de honte, et se retirent en arrière, tous ceux qui haïssent Sion.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Qu’ils soient comme l’herbe des toits, qui sèche avant qu’on l’arrache,

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Dont le moissonneur ne remplit pas sa main, ni le lieur de gerbes son sein; …

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Et les passants ne disent pas: La bénédiction de l’Éternel soit sur vous! nous vous bénissons au nom de l’Éternel.