Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Wer ma ji wero kadhi e hekalu. “Jogi osesanda malit nyaka aa e tin-na,” Israel mondo owach niya;

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

“gisesanda malit nyaka aa e tin-na, to kata kamano pok gibedo gi loch kuoma.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Jopur osepuro diengʼeya kendo gisegore opara ma roboche,

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

to kata kamano Jehova Nyasaye en ngʼama kare; osegola e badho mar joma timbegi richo.”

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Ji duto mochayo Sayun lo mi dog chien gi wichkuot.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Mad gichal gi lum moti ewi tado maner kata kapok odongo maber.

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Ok onyal nyago gimoro mapongʼo lwet jakeyo, kata ma jachoko nyalo tingʼo e bade.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Mad joma kalo bute kik wachnegi niya, “Jehova Nyasaye mondo ogwedhi, kata ni, wagwedhi e nying Jehova Nyasaye.”