Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

(Sang til Festrejserne.) De trængte mig hårdt fra min ungdom - så siger Israel

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

de trængte mig hårdt fra min Ungdom, men kued mig ikke.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

blive som Græs på Tage, der visner, førend det skyder Strå,

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

og ikke fylder Høstkarlens Hånd og Opbinderens Favn;

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Folk, som går forbi, siger ikke: "HERRENs Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENs Navn!"