Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Píseň stupňů. Veliceť jsou mne ssužovali hned od mladosti mé, rciž nyní Izraeli,

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Veliceť jsou mne ssužovali hned od mladosti mé, a však mne nepřemohli.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Po hřbetě mém orali oráči, a dlouhé proháněli brázdy své.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Ale Hospodin jsa spravedlivý, zpřetínal prostranky bezbožných.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Zahanbeni a zpět obráceni budou všickni, kteříž nenávidí Siona.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Budou jako tráva na střechách, kteráž prvé než odrostá, usychá.

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Z níž nemůže hrsti své naplniti žnec, ani náručí svého ten, kterýž váže snopy.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Aniž řeknou tudy jdoucí: Požehnání Hospodinovo budiž s vámi, aneb: Dobrořečíme vám ve jménu Hospodinovu.