Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Awit sa pagtungas. “Sukad pa sa akong pagkabatan-on kanunay silang nagsulong kanako,” tugoti nga mosulti ang Israel.

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

“Sukad pa sa akong pagkabatan-on kanunay silang nagsulong kanako, apan wala pa gayod (sila) makabuntog kanako.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Ang magdadaro nagdaro sa akong likod; gipalaloman nila ang agi sa daro.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Matarong si Yahweh; putlon niya ang mga pisi sa mga daotan.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Hinaot nga maulawan silang tanan ug mangatras, kadtong nagdumot sa Zion.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Hinaot nga mahisama (sila) sa sagbot nga anaa sa ibabaw sa balay nga mangalaya sa dili pa kini motag-as,

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

nga dili na magpuno sa kamot sa magtitigom o sa dughan sa tawo nga magbugkos niini.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Hinaot nga kadtong moagi dili moingon, “Hinaot nga ang panalangin ni Yahweh maanaa kanimo; panalanginan ka namo sa ngalan ni Yahweh.”