Psalmaro 126

1 Kanto de suprenirado. Kiam la Eternulo revenigis la forkaptitojn al Cion, Tiam ni estis kiel sonĝantoj.

Orin fún ìgòkè. Nígbà tí Olúwa mú ìkólọ Sioni padà, àwa dàbí ẹni tí ó ń lá àlá.

2 Tiam nia buŝo estis plena de gajeco, Kaj nia lango plena de kantado; Tiam oni diris inter la popoloj: Ion grandan la Eternulo faris por ĉi tiuj.

Nígbà náà ni ẹnu wa kún fún ẹ̀rín, àti ahọ́n wa kọ orin; nígbà náà ni wọ́n wí nínú àwọn kèfèrí pé, Olúwa ṣe ohun ńlá fún wọn.

3 Ion grandan la Eternulo faris por ni: Ni ĝojas.

Olúwa ṣe ohun ńlá fún wa; nítorí náà àwa ń yọ̀.

4 Revenigu, ho Eternulo, niajn forkaptitojn, Kiel riveretojn en sudan landon.

Olúwa mú ìkólọ wa padà, bí ìṣàn omi ní gúúsù.

5 Kiuj semas kun larmoj, Tiuj rikoltos kun kanto.

Àwọn tí ń fi omijé fún irúgbìn yóò fi ayọ̀ ka.

6 Iras kaj ploras la portanto de semotaĵo; Venos kun kanto la portanto de siaj garboj.

Ẹni tí ń fi ẹkún rìn lọ, tí ó sì gbé irúgbìn lọ́wọ́, lóòtítọ́, yóò fi ayọ̀ padà wá, yóò sì ru ìtí rẹ̀.