Psalmaro 124

1 Kanto de suprenirado. De David. Se la Eternulo ne estus kun ni, Diru nun Izrael,

Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Si se pa t SENYÈ a ki te pou nou, kite Israël di koulye a,

2 Se la Eternulo ne estus kun ni, Kiam homoj leviĝis kontraŭ ni:

Si se pa t SENYÈ a ki te pou nou, lè lezòm te leve kont nou yo,

3 Tiam ili englutus nin vivajn, Kiam ekflamis kontraŭ ni ilia kolero;

Alò, yo t ap gen tan fin vale nou tou vivan, lè kòlè yo te limen kont nou an.

4 Tiam dronigus nin akvo, torento kovrus nian animon;

Nan lè sa a, dlo yo t ap fin anglouti nou nèt. Kouran dlo yo ta fin pase sou nanm nou.

5 Tiam kovrus nian animon pereiga akvo.

Nan lè sa a, dlo anraje yo t ap fin pase sou nanm nou.

6 Benata estu la Eternulo, Kiu ne fordonis nin kiel rabakiron al iliaj dentoj.

Beni se SENYÈ a, ki pa t livre nou pou chire nan dan yo.

7 Nia animo liberiĝis, kiel birdo el la reto de kaptistoj; La reto disŝiriĝis, kaj ni liberiĝis.

Nanm nou gen tan fin chape tankou yon zwazo ki sòti nan pèlen a moun k ap fè lachas yo. Pèlen an fin kase e nou chape.

8 Nia helpo estas en la nomo de la Eternulo, Kiu kreis la ĉielon kaj la teron.

Sekou nou se nan non SENYÈ a, ki te fè syèl la ak tè a.