Psalmaro 123

1 Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la ĉielo!

Ko e Hiva ʻae ʻalu hake. ‌ʻOku ou hanga hake hoku mata ki hoʻo ʻafio, ʻa koe ʻoku ke ʻafio ʻi he ngaahi langi.

2 Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de ŝia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, Ĝis Li korfavoros nin.

Vakai, ʻoku hangē ko e sio ʻae mata ʻoe kau tamaioʻeiki ki he nima ʻo ʻenau ngaahi ʻeiki, pea hangē ko e mata ʻo ha kaunanga ki he nima ʻo ʻene ʻeiki fefine; ʻoku tatali pehē ʻa homau mata kia Sihova ko homau ʻOtua, kaeʻoua ke ne ʻaloʻofa mai kiate kimautolu.

3 Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; Ĉar ni suferis sufiĉe da malestimo.

‌ʻE Sihova, ke ke ʻaloʻofa mai kiate kimautolu, ke ke ʻaloʻofa mai kiate kimautolu: he kuo mau fonu ʻaupito ʻi he manukia.

4 Tute pleniĝis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.

‌ʻOku fonu ʻaupito homau laumālie ʻi he manuki ʻanautolu ʻoku anga fakafiemālie, pea mo e fehiʻa ʻae fielahi.