Psalmaro 123

1 Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la ĉielo!

En sang ved festreisene. Til dig løfter jeg mine øine, du som troner i himmelen!

2 Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de ŝia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, Ĝis Li korfavoros nin.

Se, likesom tjeneres øine følger deres herrers hånd, likesom en tjenestepikes øine følger hennes frues hånd, således følger våre øine Herren vår Gud, inntil han blir oss nådig.

3 Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; Ĉar ni suferis sufiĉe da malestimo.

Vær oss nådig, Herre, vær oss nådig! For vi er rikelig mettet med forakt;

4 Tute pleniĝis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.

rikelig mettet er vår sjel blitt med spott fra de trygge, med forakt fra de overmodige.