Psalmaro 123

1 Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la ĉielo!

Ra Anumzamoka monafinka kini trakare manisga hu'nanke'na, nagra navua kesga hu'na negagoe.

2 Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de ŝia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, Ĝis Li korfavoros nin.

Eri'za vahe'mo'za kva vahe zamimofonte zamavu kete'za nemanizageno, eri'za a'mo'a kvama hunte'nea a'mofonte azama hanigu'ma avuma keteno maniaza huta, Ra Anumzana tagri Anumzamo'ma asumantagi ranteno tazama hanigu, agrite tavua keteta nemanune.

3 Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; Ĉar ni suferis sufiĉe da malestimo.

Ra Anumzamoka kasunku hunerantenka mago'ene kasuragiranto. Na'ankure tagrira tusiza hu'za vahe'mo'za tazeri haviza nehaze.

4 Tute pleniĝis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.

Zamavufga rama nehaza vahe'mo'za za'zate tagrira kiza zokago ke hunerantage'za, keontahi vahe'mo'za tagrira tazeri haviza nehaze.