Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Ɔsoroforɔ dwom. Dawid deɛ. Ɛberɛ a wɔsee me sɛ, “Ma yɛnkɔ Awurade fie” no, mʼani gyeeɛ.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Yɛgyinagyina wʼapono ano, Ao Yerusalem.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Wɔakyekyere Yerusalem yie sɛ kuropɔn. Wɔahyehyɛ mu nneɛma fɛfɛ.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Ɛhɔ na mmusuakuo no korɔ, Awurade mmusuakuo no. Wɔkɔkamfo Awurade din sɛdeɛ nhyehyɛeɛ a wɔde ama Israel no teɛ.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Ɛhɔ na atemmuo nhennwa no sisi, Dawid fie nhennwa no.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Monsrɛ asomdwoeɛ mma Yerusalem sɛ, “Ma wɔn a wɔdɔ wo no nnya banbɔ.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Ma asomdwoeɛ mmra wʼafasuo mu na banbɔ mmra wʼabankɛsewa mu.”

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Me nuanom ne me nnamfonom enti, meka sɛ, “Asomdwoeɛ ntena wo mu.”

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Awurade yɛn Onyankopɔn fie enti, mɛhwehwɛ wo nkɔsoɔ.