Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Ɔsoroforo dwom. Dawid de. Me ne wɔn a wosee me sɛ, “Ma yɛnkɔ Awurade fi” no ani gyei.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Yegyinagyina wʼaponkɛse ano, Yerusalem.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Wɔakyekyere Yerusalem yiye sɛ kuropɔn wahyehyɛ mu nneɛma fɛfɛ.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Ɛhɔ na mmusuakuw no kɔ, Awurade mmusuakuw no, Wɔkɔkamfo Awurade din, sɛnea nhyehyɛe a wɔde ama Israel no te.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Ɛhɔ na atemmu nhengua no sisi, Dawid fi nhengua no.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Monsrɛ asomdwoe mma Yerusalem se, “Ma wɔn a wɔdɔ wo no nnya bammɔ.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Ma asomdwoe mmra wʼafasu mu na bammɔ mmra wʼaban mu.”

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Me nuanom ne me nnamfonom nti, mɛka se, “Asomdwoe ntena wo mu.”

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Awurade yɛn Nyankopɔn fi nti, mɛhwehwɛ wo yiyeyɛ.