Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Yo me alegré con los que me decían: A la casa de Jehová iremos.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Nuestros pies estuvieron en tus puertas, o! Jerusalem.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem, la que es edificada como una ciudad que está unida consigo a una.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Porque allá subieron las tribus, las tribus de Jehová, el testimonio a Israel, para alabar el nombre de Jehová.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Porque allá están las sillas del juicio: las sillas de la casa de David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Demandád la paz de Jerusalem: sean pacificados los que te aman.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Haya paz en tu antemuro, descanso en tus palacios.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

A causa de mis hermanos y mis compañeros hablaré ahora paz de ti.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

A causa de la casa de Jehová nuestro Dios buscaré bien para ti.