Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Cántico gradual. De David. Me llené de gozo cuando me dijeron: “Iremos a la Casa de Yahvé.”

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Ya se posan nuestros pies ante tus puertas, ¡oh Jerusalén!

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalén, que estás edificada, como la ciudad cuya comunidad le está bien unida.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Allá suben las tribus, las tribus de Yah; es ley para Israel celebrar allí el Nombre de Yahvé.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Allí se han establecido los tronos para el juicio, los tronos de la casa de David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Saludad a Jerusalén: “Gocen de seguridad los que te aman;

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

reine la paz dentro de tus muros, la felicidad en tus palacios.”

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Por amor a mis hermanos y amigos exclamo: Paz sobre ti.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

A causa del Templo de Yahvé nuestro Dios te auguro todo bien.