Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Cântico dos degraus, de Davi: Alegro-me com os que me dizem: Vamos à casa do SENHOR.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Nossos pés estão [adentro] de tuas portas, ó Jerusalém.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalém está edificada como uma cidade bem unida;

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Para onde as tribos sobem, as tribos do SENHOR, como testemunho de Israel, para agradecerem ao nome do SENHOR.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Porque ali estão as cadeiras do julgamento; as cadeiras da casa de Davi.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Orai pela paz de Jerusalém; prosperem os que te amam.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Paz haja em teus muros, e prosperidade em tuas fortalezas.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Por meus irmãos e amigos, assim falarei: Paz haja em ti.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Pela Casa do SENHOR nosso Deus, buscarei o bem para ti.